Nederland kent veel tekenaars die de actualiteit met lef, humor en vakmanschap te lijf gaat. In de serie Inktspotlicht bevragen we kunstenaars over het verleden, heden en toekomst. Deze keer met Indy Broeren.
Nederland kent veel tekenaars die de actualiteit met lef, humor en vakmanschap te lijf gaat. In de serie Inktspotlicht bevragen we kunstenaars over het verleden, heden en toekomst. Deze keer met Indy Broeren.
Wanneer begon je met prenten maken?
Ik kan mij goed herinneren dat Trump voor de eerste keer werd verkozen tot president en dat er een foto/prent in de krant stond met het vrijheidsbeeld met de handen voor het gezicht en dat mij dat heel diep raakte. Vanaf dat punt begon ik steeds meer hedendaagse onderwerpen te verwerken in mijn illustraties. Maar eigenlijk pas sinds vorig jaar ben ik mij meer gaan storten op politieke prenten, nadat ik samen met mijn docent Eva Hilhorst mocht illustreren tijdens de Stripdagen in Haarlem, waar we in de Koepel spoedprenten gingen illustreren. Ik vond die opdrachten en reacties zo leuk dat ik er verder mee was gegaan.
Wie zijn je inspiratiebronnen?
op dit moment ben ik dol op de gezichtsuitdrukkingen en verhoudingen van Lukas Verstraete (HUMO), de hilarische scherpzinnigheid van Bas van der Schot en Mark Knight, vanwege zijn professionaliteit, tempo en hoe herkenbaar hij mensen kan illustreren.
Op dit moment loop ik 6 maanden stage bij Trouw! Daar word ik vrij regelmatig gepubliceerd, al is het vrijwel altijd gekoppeld aan een artikel. Wel doe ik oefeningen voor politieke prenten die ze op een ander moment kunnen gebruiken.
Hoe heb je deze kenmerkende stijl ontwikkeld?
Vaak schets ik met een heeeeeeeeeeeeeeeel zacht potlood en hele dikke lijnen. Tijdens mijn stage bij Trouw ging ik in het begin vaak met potjes inkt en kroontjespennen te werk, maar door de tijdsdruk van bepaalde opdrachten en gemakzucht maak ik steeds vaker dingen op mijn iPad. Wel probeer ik zoveel mogelijk analoog te werken omdat het toch minder "plat" oogt als eindwerk.
Mijn stijl moet ik nog wel beter ontwikkelen, wat nu vooral mijn werk herkenbaar maakt is een bepaalde humor die ik er vaak in verwerk, de lijnvoering en kleur verschilt vaak per illustratie. Waar ik wel een vaste stijl heb, zijn mijn dagelijkse dagboekjes! Ik maak elke dag twee bladzijdes met fineliner en ecoline stiften over wat ik die dag heb gedaan, vaak zitten er memes in verwerkt die gaan over mijn dagelijks leven.
Hoe werk je het liefst?
Met een super rommelig bureau, een mok met koffie en een mok inktwater met dezelfde kleur als de koffie (hou het spannend voor jezelf). Een koptelefoon met een liedje op repeat en mijn kat op schoot. Tenzij ik echt dingen af moet hebben voor een deadline, dan ga ik in de bibliotheek in Den Haag zitten zonder koptelefoon, door de drukte daar kan ik soms beter te werk dan in mijn rustige huis. Wel moet ik afleren om pinterest te gebruiken, al gauw ben ik drie uur kwijt aan "inspiratie zoeken". Pinterest is mijn achillespees.
Hoe zie je de toekomst van de politieke prent voor je?
Ik denk dat van de vele soorten kunst, politieke spotprenten misschien wel het langste blijven bestaan, zeker als je nu kijkt naar hoe ver AI is. Met een kort zinnetje krijg je nu een super mooi beeld op je scherm, zonder jezelf ooit te moeten inspannen. Terwijl je met politieke prenten een risico neemt, een kant laat zien met veel emotie en kritiek, meer emotie dan een robot ooit zou kunnen genereren.
Ook denk ik niet dat een robot ooit zoiets briljants kan maken als de prent "zoek het vijfde zwijn" , alleen mensen kunnen zoiets bedenken! Zeker met alles wat er nu in de wereld gebeurd, is het van belang dat politieke prenten blijven bestaan en mensen en kunstenaars kritiek blijven leveren en hun stem laten horen.
Waar wil je jezelf op gaan richten?
Op dit moment meer inlezen. Het is verrekt moeilijk om een goede, slimme en kritische prent te maken zonder jezelf in te lezen in de onderwerpen. Ik wil die diepere laag maken in mijn prenten, want om eerlijk te zijn vind ik ze nu nog te oppervlakkig. Ik wil mijn humor scherper maken en een duidelijke en herkenbare cartoonstijl hebben, zodat mensen kunnen zeggen "Kijk! dat is een Indy!" wanneer ze mijn werk zien.